Serce Jezusa jako istota chrystocentrycznej estetyki Josepha kard. Ratzingera/Benedykta XVI. Studium teologiczno-muzyczne na przykładzie twórczości Henryka Mikołaja Góreckiego

Źródło: "Pro Musica Sacra" 19 (2021), s. 21-39, DOI: https://doi.org/10.15633/pms.4111

Licencja: CC BY 4.0 https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/deed.pl

Abstrakt

Joseph kard. Ratzinger w swojej twórczości teologicznej poświęcał uwagę estetyce, a zwłaszcza estetykom muzyki sakralnej. Interpretację opierał na teologii dogmatycznej nakierowanej chrystologicznie. Samą zaś estetykę wiązał z faktem przebicia Serca Pana Jezusa na krzyżu. Twierdził bowiem, że prawdziwe piękno łączy się z prawdą i nie może zaistnieć bez przyjęcia cierpienia, czego wyrazem jest przebicie serca. W przeciwnym razie piękno byłoby fałszywe, ponieważ odwodziłoby od ludzkiego życia. Tymczasem Chrystus stał się człowiekiem, gdyż współczuł ludziom. Również ta kategoria ma ważne miejsce w estetyce muzyki sakralnej. Droga piękna to droga powrotu do Boga w prawdzie. Henryk Mikołaj Górecki to kompozytor, którego twórczość często jest nadmiernie wiązana z postacią Maryi. Tymczasem Jezus Chrystus również ma swoje miejsce w muzycznym dorobku Góreckiego, również w aspekcie Najświętszego Serca.