Artykuł prezentuje działalność polskich księży ze Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego – Congregatio Sacerdotum a Sacro Corde Jesu (SCJ) w Demokratycznej Republice Kongo (Zair) w latach (1970-2005) widzianą z perspektywy korespondencji misjonarzy. Zakres chronologiczny obejmuje lata objęcia przez polskich księży parafii kongijskich (Górne Kongo) do czasu powierzenia ich prowadzenia w 2005 r. miejscowym księżom. Korespondencja dokumentuje misję ewangelizacji, którą księża na świecie znani jako Zgromadzenie Księży Dehonianów (od imienia założyciela) łączyli z pracą społeczną wykonywaną w trudnych klimatycznie, ekonomicznie i politycznie warunkach. Obecnie jest ona  przechowywana w archiwum zakonnym stanowiąc ważne źródło do badania historii nie tylko Zgromadzenia, lecz również społeczeństwa kongijskiego, wśród którego księża realizowali posługę Kościoła katolickiego. W odróżnieniu od dokumentacji urzędowej ukazują osobiste doświadczenia misjonarzy, ich niepowtarzalne widzenie rzeczywistości, które mogą stać się przedmiotem zainteresowania przedstawicieli wielu dyscyplin badawczych: historyków, antropologów, socjologów, pedagogów, kulturoznawców i literaturoznawców.